Hayvan Hücresi Modeli

Hayvan hücresi modeli, hayvanların dokularını yaratan bir ökaryotik hücre tipidir. Hayvan hücreleri diğer ökaryot hücre tiplerinden (Bilhassa nebat hücrelerinden) bariz bir çeşitlilik gösterir; hücre duvarı ve kloroplastları yoktur ve kofulları ek olarak küçük yapıdadır. Hücre zarı esnek olduğundan hayvan hücreleri farklı tarzlara girebilir ve fagositik bir hücre, diğer cisimleri içerisine alabilir. Bununla birlikte bitki hücresinden farklı organelleri vardır. İnsan hücreleri biyolojik olarak ökaryotik hücrelerle benzer kategoriden sayılırlar.

Ökaryotik hücreler, prokaryotlardan genellikle çok fazla büyüktürler. Organel olarak adlandırılan farklı iç zarlar ve iç yapılar, bununla birlikte miktrotüpçük ve ara iplikten (İntermediate filaments) oluşmuştur hücre iskeletine sahiptirler.

Hücre iskeleti: Hücrelerin iç yapısı ve şeklini verir. Ökaryotik DNA, hücrenin ayrılma dönemlerinde kromozom olarak adlandırılan doğrusal tomarlar haline dönüşür. Çekirdeğin ayrılması esnasında kopyalanarak mikrotüpçükler aracılığıyla çekilirler. Eşeysiz hücre bölünmesine (Mitoz) ilaveten çoğu hayvan hücrelerinin hücre kaynaşması yöntemiyle gerçekleşen bir eşeyli eşey sürecine (Mayoz) sahiptir. Bu eşey zamanı prokaryotlarda görülmez.

İç zar: Ökaryotik hücrelerde farklı zarla çevrili yapılar vardır. Bunlara toplanmış olarak iç zar sistemi denir. Vezikül ya da koful (Vaküol) benzeri kolay bölmeler diğer zarlardan tomurcuklanarak meydana gelir. Çoğu hücreler endositoz ismi verilen bir süreçle besin ve diğer maddeleri içlerine alırlar; endositozda harici zar içe kıvrılıp ek olarak sonra büzülerek bir vezikül meydana getirir. Çoğu zarla çevrili organelin evrim esnasında bu çeşit veziküllerden meydana gelmiş meydana geldiği varsayılmaktadır.

Çekirdek: Çekirdek kılıfı şeklinde isimlendirilen bir çift zar ile çevrilidir. Çekirdek örtüsünde yer alan gözenekler moleküllerin girip çıkmasını olanağı sağlar. Çekirdek kılıfının farklı tüp ya da yapraksı uzantıları, endoplazmik retikulum (ER) olarak adlandırılan yapıyı meydana getirir. Bu mimari protein erişimi ve olgunlaşmasından sorumludur. Granüllü ER'da ribozomlar vardır ve bunların sentezlediği proteinler ER'un iç bölümüne (Lümenine) girer. Bu proteinler sonradan düz ER'dan (Hemen başka bir deyişle ER'un granülsüz bölümünden) tomurcuklanan veziküllerin içerisine girerler. Çoğu hayvan hücresi modelinde bu protein taşıyan veziküller golgi aleti ya da diktiyozom tecrübe et yassılaşmış vezikül desteleriyle kaynaşırlar ve proteinler orada farklı yapısal değişimlere uğrarlar.

Veziküller: Farklı amaçlar için özelleşmişdir. Mesela lisozomlar, besin kofulları içinde bulunanları sindiren enzimler taşır, peroksizomlarsa hücre için zehirli bulunan peroksitiparçalar. Çoğu protozoada yer alan büzülür (Kontraktil) kofullar, hücre içindeki birikmiş fazla suyu toplar dışarı atar iken ekstruzomlar av yapan (Predatör) canlıları kaçırmasına ve hücrenin kendi avını yakalayabilmesi için dışarı madde atar. Çok fazla hücreli canlılarda hormonlar, çoğu vakit veziküllerde üretilirler. Fazla bitkilerde hücre hacminin önemli bir bölümünü işgal etmektedir. Merkezi koful, hücrenin osmotik basıncını sabit tutar.

Mitokondriler anında her hayvan hücresi modelinde yer alan organellerdir. Bir zar çiftiyle çevrilidirler ve iç kısımda bulunana krista ismi verilen iç kıvrımlardan oluşurlar. Hücre solunumu burada gerçekleşir. Bizzat DNA'ları vardır ve diğer mitokondrilerin ayrılması neticesi meydana gelirler.