Orkideler, narin ve egzotik görünümleriyle dünya genelinde en değerli çiçekler arasında yer almaktadır. Yanlış bir inanışa göre sadece tropik bitkiler arasında yetiştiği düşünülse de, ülkemizde de birçok türü bulunan orkideler, dünya üzerinde 22 binden fazla cinsiyle çeşitli iklimlerde yaşamaktadır. Hava şartları, ışık alma açısı, havalandırılması, güneşlenme süresi ve sulama bakımından oldukça hassas olan orkideler, göz alıcı güzellikleriyle dünya genelinde en çok beğenilen ve talep edilen çiçekler arasındadır. Seralarda olduğu gibi salon ortamında da bakımı yapılan orkidelerin çoğaltılması, titizlik gerektiren çeşitli yöntemlerle gerçekleştirilmektedir.

Orkidelerin dünyanın en küçük tohumlu bitkileri arasında yer alması, tohumla üretiminin zorluğunu ortaya koymaktadır. Orkide tohumlarının ne kadar küçük olduğunu anlamak için, bir aspirin büyüklüğündeki kabın içine yüz binden fazla orkide tohumunun sığabileceğini bilmek yeterlidir. Orkide bitkisi, bu kadar çok cinse sahip olmasına rağmen nesli tükenme riskiyle karşı karşıya olan bitkilerdendir. Bir orkide tohumunun doğal ortamında üreyebilmesi için belirli bir mantar türüyle etkileşime girmesi gerekmektedir. Laboratuvar ortamında bile bu mantar ile etkileşime sokulup kaplara alınan orkide tohumları, 12-13 yıl gibi uzun bir süre sonunda ancak çimlenebilmektedir. Neslinin tükenme riski de çimlenmedeki gecikmeden kaynaklanmaktadır.

Doku kültürü yöntemi, bitkinin çeşitli yerlerinden alınan parçaların steril bir ortamda üreme için gerekli tüm şartların sağlanmasıyla çoğaltılıp köklenmesi işlemine verilen isimdir. Bu yöntemle üretilen bitkiler, parça alınan bitkinin genetik özelliklerini birebir taşımaktadır.

Keiki, bebek anlamına gelmektedir. Orkideler, bazen kendiliğinden, bazen de yetersiz beslendiklerinde yavru üreterek çoğalabilirler. Orkidenin sapında önce yeni yapraklar meydana gelir, ardından bu yapraklardan kökler çıkmaya başlar. Bu yeni çıkan ve köklenen küçük dalları koparıp başka bir yere dikmek gerekmektedir. Anne bitkiyle aynı karakteristik özelliklere sahip olan bu yavru bitkinin, anne orkide ile aynı yerde ve aynı şekilde beslenilmesi gerekmektedir. Uygun bakım koşulları sağlandığında, iki yıl içinde çiçek açacak boyuta gelebilirler.

Keiki orkidenin ayrılma işlemi, keskin ve temiz bir bıçakla keikinin bulunduğu çiçek saplarındaki gözeneklere yakın yerlerden kesilmesiyle başlar. Keikinin kökleri ılık su içinde iyice yıkanır, böylece köklerin yumuşaması ve saksı içinde rahat hareket edebilmesi sağlanır. Köklerin rahatlıkla sığacağı, fazla büyük olmayan bir saksıya yerleştirilir. Anne bitkinin saksı harcına benzer ama biraz daha küçük bir saksı harcına dikilir. Gölge ve sıcak bir yere almak büyümeyi kolaylaştıracaktır.

Ayrılma yöntemi, sadece sympodial cinsi orkidelerde uygulanan bir yöntemdir. Bu cins orkidelerde gelişim, yan yana olarak gerçekleşir. Her ne kadar farklı gövdelere sahip olsalar da, sympodial cinsi orkideler aslında aynı kökten beslenmektedir. Ayrılma yöntemi ile üreme yapılırken birkaç önemli hususa dikkat etmekte fayda vardır. Öncelikle çok fazla sayıda gövdeli bitkiler ayrılmalıdır. Ayrılma işlemi, büyüme mevsiminde ve çiçeksiz dönemde yapılmalıdır. Özellikle sekiz ve daha fazla gövdeli orkideleri ayırmak, sağlıklı bir üreme için uygun olacaktır. Saksıdan çıkarılan bitki kökleri, saksı harcından tamamen arındırılıp temiz bir bıçakla ortadan ikiye bölünür. Sararmış yapraklar ve ölmüş kökler itina ile ayıklanır ve yeni saksıya yerleştirilir. Söküldüğü saksının harcı kadar bir harca dikim yapılmalıdır. Birkaç hafta gölge ve nemli yerde bekletilen orkideler, iki aya kadar yeni sürgünler verecektir.